ดอกเอื้องผึ้งแสนงาม กับบรรยากาศช่วงบ่ายที่ไม่หนาวและไม่ "คุ่น" อิอิ จัดการกางเต้นท์เรียบร้อย
ทำอาหารทานกันท่ามกลางขุนเขาแห่งช่องเย็น
ออกสำรวจธรรมชาติกับน้าเกรียง เป็นที่เบิกบานสำราญใจ
เจ้าตัวนี้คือนกมูม กล้องน้าเกรียงมืออาชีพ ชัดแจ๋วเลย ขนาดอยู่ตั้งไกล
เจอนกแว่นสีเทาแสนสวยด้วย ฝีมือน้าเกรียงตามเคยค่ะ
ผลัดกันนั่งบังไพรรอดูนก สาวๆก็เงียบกันดีหรอก แต่พวกหนุ่มๆเนี่ยสิ นกเนิกไม่สนใจ ได้ข่าวว่าคุยกันนกกระจาย 555
ได้เวลาขึ้นเขา พิชิตยอดภูสวรรค์ จะงามสมชื่อมั้ยน้า...
ระหว่างทางที่ขึ้นมาน้าเกรียงก็พาพวกเราชมและเรียนรู้พืชพรรณธรรมชาติ สัตว์น้อยใหญ่ และร่องรอยของมัน ทั้งรอยเท้า และมูล ที่ยังมีขนของเจ้าตัวที่มันกินเข้าไปอยู่เลย
รอยเท้าตัวอะไรซักอย่าง ใหญ่ใช่เล่น น่าจะเป็นแมวดาวที่มักลงมากินอาหารจากชาวบ้านบ่อยๆ
อึพร้อมขน
จักจั่นบิงแฮม สีสวยมากๆ
กล้วยไม้จิ๋วฝีมือน้าเกรียง ไม่ต่างกันเท่าไหร่นิ อิอิ
และนี่คือโฉมหน้าเจ้าถิ่น คือน้องคุ่น ที่จะออกหากินมากที่สุดช่วงเย็นค่ำ ใครเผลอล่ะก็เป็นได้เสียเลือดเสียเนื้อหรือถึงขั้นเสียโฉมกันได้เลยทีเดียว ตอนแรกๆก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ ไม่เจ็บไม่คัน ก็แค่คล้ายๆยุงกัด แต่พอพิษเริ่มกำเริบ ซึ่งบางที่เป็นวันสองวัน โอ้...แม่เจ้า อย่าได้บอกใครเลย มันคันทะลุจุดเดือดเลยทีเดียว กลับมาบ้านกันแล้ว ยังเกากันมือเป็นระวิงอยู่อีกเป็นอาทิตย์แน่ะ
เข็ดแล้วจริงๆจ้า ใครจะไปที่นี่โปรดระวังให้ดี ปกปิดร่างกายให้มิดชิดจะดีที่สุด ปิดหน้าปิดตา ปิดปากปิดจมูกแล้วหมดเลย...อิอิ แล้วจะมาทำไมกันเนี่ย 555
No comments:
Post a Comment